GANGGUAN EMOSI : SISIPAN AKHBAR

GANGGUAN EMOSI- PETA I-THINK

GANGGUAN EMOSI

Seseorang guru perlu sentiasa saling menerima antara satu sama lain dan menyediakan emosi pelajar.
Ini penting supaya semua pelajar melibatkan diri dalam setiap kegiatan keilmuan yang diadakan di sekolah. Emosi pelajar perlu dikekal atau dipertingkatkan dengan pengajaran guru lebih bersifat pembimbing di sisi.Sebagai guru kita perlu memahami emosi pelajar kerana perbezaan tingkah laku, sosial dan rohani dalam kalangan pelajar sememangnya.

Aspek emosi yang semakin sukar dilihat dalam kehidupan pelajar kini adalah seperti yang berikut;
•empati iaitu memahami orang lain secara mendalam
•mengungkapkan dan memahami perasaan
•mengendalikan amarah
•kemandirian iaitu berdiri dengan sendiri atau berdikari
•kemampuan untuk menyesuaikan diri
•disukai oleh orang lain
•kemampuan untuk memecahkan atau menghilangkan masalah antara mereka yang berada di    sekeliling
•semangat setiakawan
•keramahan
•sikap hormat-menghormati

Kebiasaannya seseorang yang merasa emosinya terganggu adalah kerana sebab seperti yang berikut;
· Kecemasan dan marah
· Sukar tunjukkan emosi tertentu
· Alami kesulitan
· Konflik

Gangguan emosi boleh dikategorikan kepada 3 kumpulan iaitu;
i. Gangguan emosi ringan
ii. Gangguan emosi sedarhana
iii. Gangguan emosi berat

GURU DAN CABARAN SEMASA :IMPLIKASI TERHADAP P&P GURU

Cabaran semasa dalam pendidikan alaf baharu terutamanya bagi aspek cabaran integrasi nasional pastinya memberi impak kepada pengajaran dan pembelajaran serta impak kepada tugas guru. Dalam menangani cabaran tersebut sudah pasti pengajaran dan pembelajaran di sekolah lebih mencabar. Sekolah akan menjadi lebih dinamik kerana berkebolehan untuk memainkan peranannya dengan berkesan demi memenuhi aspirasi dan kehendak individu, masyarakat dan negara.  (Ridhuan, 2010)

Pertama sekali, guru perlu memberi layanan yang sama kepada semua murid. Seperti sedia maklum, setiap murid adalah berbeza. Manusia berbeza dari segi jantina, ketinggian, berat dan ciri personaliti serta reaksi emosi. Dalam konteks Malaysia, perbezaan individu memang menjadi suatu perkara yang jelas.Rakyat Malaysia terdiri daripada pelbagai kaum. Setiap kaum pula terdiri daripada kumpulan etnik yang tersendiri. Oleh itu guru perlu memahami perbezaan individu dalam pendidikan. Guru perlu memberi perhatian kepada perbezaan murid secara individu di dalam kelas. Ini dapat dikesan dengan memahami pola perkembangan dan sifat perseorangan murid. Daripada itu, guru dapat menentukan bahan yang akan diajar serta memilih cara yang sesuai bagi mempertingkatkan kualiti pembelajaran.

Bagi memastikan layanan yang diberikan adalah adil, guru perlu juga menggunakan pelbagai teknik dan kaedah bagi memberi kepuasan kepada murid supaya tidak seorangpun murid dalam kelas dikebelakangkan. Semasa pengajaran guru tidak boleh mengelompok murid mengikut kaum mereka tertentu sahaja. Guru perlu menggunakan kaedah pembelajaran koperatif.  Melalui kaedah ini murid dibahagikan kepada kumpulan yang terdiri daripada pelbagai kaum. Dengan cara ini akan dapat mewujudkan suasana saling belajar dan mengenali budaya secara tidak langsung serta mewujudkan sifat kerjasama dan toleransi yang diperlukan dalam masyarakat majmuk. Selain itu, guru juga perlu mengajar tanpa membezakan kelas sosial murid. Kelas sosial merupakan perbezaan kedudukan sesuatu kelompok dalam masyarakat dari segi kuasa, politik, kekayaan, pendapatan, martabat, dan pekerjaan. Kebijaksanaan guru mengendalikan perbezaan kelas sosial akan mewujudkan pergaulan bebas dan tidak berkelompok dalam sesuatu masyarakat. Dengan itu, suasana pembelajaran yang interaktif akan terbentuk dan pembelajaran lebih menyeronokan.

Seterusnya, guru harus berusaha untuk membantu murid memahami dan membentuk nilai, sikap serta tingkah laku yang sesuai. Para guru perlu sentiasa mempunyai pemahaman antara budaya yang baik dan sentiasa berusaha untuk membina perpaduan dalam kalangan murid-murid seiring dengan konsep 1 Malaysia.

GURU DAN CADARAN SEMASA : PERANAN GURU MENANGANI ISU INTEGRASI NASIONAL

Integrasi antara kaum merupakan isu yang amat diberi perhatian oleh pihak kerajaan ketika menggubal dasar pendidikan selepas negara mencapai kemerdekaannya. Laporan Razak 1956 dan Laporan Rahman Talib 1960 telah menggariskan dengan jelas dasar yang berkaitan dengan nilai-nilai integrasi antara kaum ini. Faktor utama yang menjadi tunjang ke arah pembentukan sistem pendidikan negara selepas mencapai kemerdekaannya ialah perpaduan. Oleh hal yang demikian, matlamat pendidikan KBSR di sekolah rendah untuk memastikan perkembangan murid secara menyeluruh dari aspek intelek, rohani, jasmani, emosi,bakat, akhlak, nilai-nilai estetika dan sosial selaras dengan falsafah dan dasar pendidikan negara iaitu untuk membangunkan negara dan menyemai perpaduan kaum yang kukuh serta integrasi nasional melalui sistem pendidikan yang tersusun dan bersistematik. (Malaysia, 2001)

 

            Seorang pendidik perlu memainkan peranan yang dominan dalam usaha merealisasikan apirasi negara untuk mewujudkan perpaduan kaum. Guru ialah ejen keberkesanan pendidikan. Kejayaan dan keberhasilan guru terhadap tanggungjawab, kelengkapan keilmuan dan keluhuran peribadi disifatkan sebagai cabaran yang harus didepani dengan professional. Berdasarkan garis panduan Kementerian Pendidikan Malaysia dan Pelan Induk Pembangunan Pendidikan, Peranan guru sebagai pembina negara bangsa dan modal insan serta mewujudkan integrasi nasional dalam kalangan murid adalah melalui cara- cara berikut iaitu memperkasa bahasa kebangsaan, memantapkan perpaduan negara dan integrasi nasional serta memupuk kecintaan terhadap seni, warisan dan budaya bangsa.

            Bahasa Melayu juga berperanan sebagai bahasa perpaduan. Perpaduan begitu penting dalam masyarakat yang berbilang bangsa. Tanpa perpaduan negara akan kucar-kacir dan musnahlah sebuah negara beraulat. Di Malaysia ini, terapat tiga kaum utama iaitu kaum Melayu, Cina dan India. Kaum Melayu merupakan penduduk asal Malaysia dan mempunyai penduduk yang melebihi lima puluh peratus daripada keseluruhan warganegara di sini. Oleh sebab itulah bahasa Melayu telah dipilih berdasarkan kaum majoriti penduduk. Bahasa ini wajib diketahui oleh setiap kaum kerana bahasa ini menjadi bahasa utama dalam konteks hubungan antara kaum. Bagi merealisasikan peranan bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan dan agen perpaduan negara, Penyata Razak dijadikan sebagai asas Ordinan Pelajaran 1957. Menurut penyata itu, bahasa dan pendidikan dapat digunakan sebagai alat untuk meningkatkan persefahaman perpaduan kebangsaan anatara penduduk yang berbilang kaum.

 

          Dengan ini, bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan hendaklah memainkan peranan yang penting untuk meyatupadukan semua kaum di negara ini. Ini selaras dengan pendapat Garvin dan Mathiot ( 1968 ) yang mengatakan bahawa fungsi simbolik sesuatu bahasa standard ialah fungsi penyatuan. Dalam hal ini, bahasa itu boleh bertindak sebagai alat yang menghubungkan penutur-penutur yang menuturkan berbagai-bagai dialek bahasa yang sama, dan dengan sedemikian menyatukan mereka ke dalam satu masyarakat bahasa. Hasil daripada penyatuanpaduan ini, akan wujudlah satu bangsa yang dikenali sebagai bangsa Malaysia. Penyatupaduan rakyat sesebuah negara jarang berlaku dengan hanya bersefahaman dalam politik dan agama sahaja. Akan tetapi bahasa yang merupakan alat pengisi pemikiran dan alat untuk melahirkan pendapat dan fikiran itu merupakan alat perpaduan yang sebaik-baiknya. Dalam hal ini, bahasa Melayu mendukung tanggungjawab dalam perpaduan rakyat Malaysia.

            Oleh itu, bagi melaksanakan garis panduan tersebut, guru perlu menangani cabaran integrasi nasional dengan menggalakkan penggunaan bahasa kebangsaan di sekolah sebagai bahasa perpaduan. Guru harus menerapkan dan menanam rasa cinta akan bahasa Malaysia dalam jiwa muridnya. Antara cara dalam usaha memperkasakan bahasa ini adalah dengan mengadakan program-program seperti pertandingan debat, pidato, dan bahas. Pertandingan menulis artikel, Minggu Bahasa dan Kebangsaan serta program Wacana Ilmu dan lain- lain

Peranan guru seterusnya adalah memantapkan perpaduan dan integrasi nasional .Kementerian Pendidikan Malaysia telah memperkenalkan Rancangan Integriti Murid untuk Perpaduan (RIMUP). RIMUP adalah sebuah program yang menggalakkan penglibatan masyarakat setempat, para guru,dan kerjasama murid-murid dalam kegiatan-kegiatan khas serta penggunaan bersama kemudahan peralatan, penggemblengan tanaga dan kepakaran.  Matlamat utama RIMUP adalah untuk melahirkan generasi Malaysia yang berilmu pengetahuan, memiliki jiwa dan peribadi yang unggul, bersemangat muhibah dan mampu menghadapi cabaran secara kolektif dan bersepadu.

Justeru itu, guru perlulah menerima cabaran dan berusaha untuk melaksanakan dengan sebaik mungkin aktiviti RIMUP tersebut di sekolah. Terdapat pelbagai aktiviti yang boleh dijalankan antaranya dari bidang kecemerlangan akademik, aktiviti yang boleh dilaksanakan adalah seperti Seminar, Karnival,debat dan lain-lain. Bagi bidang sukan dan permainan pula banyak juga aktiviti yang boleh dijalankan seperti permainan tradisional, sukan rakyat dan mencari harta karun. Seterusnya bagi bidang kokurikulum  aktiviti kebudayaan, sambutan serta perayaan, perkhemahan dan lawatan boleh dijalankan. Begitu juga aktiviti khidmat masyarakat juga boleh dibuat seperti aktiviti gotong-royong, melawat rumah orang-orang tua dan bantuan bencana alam turut boleh dipraktikkan dalam kalangan murid.

Seterusnya, guru turut berperanan dalam memupuk kecintaan terhadap seni, warisan dan budaya bangsa dalam usaha mencapai matlamat integrasi nasional. Bagi menangani cabaran integrasi nasional guru perlulah menyemai dan memupuk semangat patriotisme secara berterusan dalam kalangan murid. Sebagai contoh semangat ini boleh dipupuk ke dalam diri pelajar daripada pelbagai aktiviti rutin yang dijalankan di sekolah. Antara aktiviti yang dapat menanamkan semangat patriotisme termasuk aktiviti perbarisan, menaikkan bendera dan menyanyikan lagu kebangsaan dan lagu patriotik semasa perhimpunan mingguan sekolah. Selain itu juga semangat patriotisme juga dapat dipupuk melalui sambutan bulan kemerdekaan yang diadakan di sekolah. Pelajar digalakkan melibatkan diri dalam segala aktiviti yang dianjurkan oleh pihak sekolah seperti mendeklamasikan sajak, syair,pantun, puisi, penulisan karya kreatif, pertandingan nyanyian lagu-lagu patriotik dan lain-lain. Semua aktiviti yang dianjurkan bertujuan untuk menanam rasa cinta akan negara, memupuk semangat perpaduan dan semangat hormat-menghormati serta peka terhadap sensitiviti masyarakat pelbagai kaum dalam kalangan pelajar.  Guru juga berperanan untuk menerapkan nilai-nilai murni yang dapat mencapai perpaduan negara dan integrasi nasional dalam kalangan pelajar yang berbilang bangsa sepanjang aktiviti yang dijalankan. Guru juga boleh menggalakkan penglibatan aktif dalam kalangan pelajar melalui penglibatan dalam aktiviti kokurikulum seperti kuiz Bina Bangsa, Kem pencinta akan Warisan Seni, Kempen Kibar Jalur Gemilang dan bahas perpaduan. Pelajar berbilang kaum diberi peluang oleh guru untuk berinteraksi dalam pelbagai aktiviti di sekolah. Aktiviti sebegini mampu membina jati diri serta menanam sikap kecitaan kepada bangsa dan negara.

Konsep sekolah wawasan yang dipraktikkan juga memerlukan peranan yang besar dalam kalangan guru yang juga berbilang bangsa. Wujudnya konsep sekolah wawasan ini bertujuan untuk melahirkan anak bangsa Malaysia yang lebih bersifat cintakan negara. Penubuhan sekolah ini bertujuan untuk mengeratkan perpaduan dalam kalangan pelajar yang berbilang kaum di Malaysia. Pelajar akan mudah dipertemukan kerana berada di satu tapak persekolahan yang sama. Mereka menggunakan kurikulum yang sama walaupun masih menggunakan bahasa ibunda dalam pelajaran masing-masing. Sekolah wawasan menempatkan tiga aliran sekolah yang berbeza bagi membolehkan pelajar-pelajar berinteraksi antara satu sama lain dengan menggunakan bahasa kebangsaan. Bagi memastikan matlamat penubuhan sekolah wawasan ini dapat dicapai maka peranan guru adalah amat dituntut. Guru perlu bergerak seiring dengan matlamat yang telah ditetapkan. Guru perlu sentiasa mencari dan memberi peluang agar wujudkan interaksi dan hubungan yang baik antara pelajar yang berbilang kaum.

GURU DAN CABARAN SEMASA : CABARAN ABAD KE-21

Usaha membentuk satu bangsa Malaysia amat mencabar kerana selepas kemerdekaan, masalah perkauman tetap merupakan satu isu yang serius dan perlu diambil perhatian. Malaysia yang terdiri daripada pelbagai kaum pernah menghadapi masalah dan konflik kaum, khasnya peristiwa 13 Mei 1969. Terdapat juga prasangka,amalan diskriminasi dan sikap prejudis dalam kalangan kumpulan etnik tertentu. Dalam mengutarakan perpaduan dan interasi nasional terdapat tiga cabaran Perpaduan dan Integrasi Nasional yang perlu kita ketahui, cabaran utama adalah menyatupadukan rakyat di Malaysia. Masalah-masalah ini wujud daripada tiga sumber iaitu pertama sekali cabaran  dari segi pembangunan dan pendapatan tidak seimbang yang dialami oleh rakyat daripada sesuatu keturunan bangsa. Masalah yang timbul daripada penyatuan wilayah di dalam sesebuah negara apabila ada didapati ada di antara wilayah di dalam negara itu berpecah dan mendirikan negara yang merdeka. Ketiganya masalah yang timbul daripada rakyat yang berbilang bangsa. Masalah ini akan menjadi serius jika terdapat perbezaan daripada segi keturunan, agama, bahasa dan adat resam. Malaysia merupakan sebuah negara yang unik dalam perbezaan tersebut.  (Hashim, 2007)

Walaupun pelbagai usaha dan strategi dilaksanakan dalam memupuk semangat perpaduan dan integrasi nasional, namun masih terdapat pelbagai halangan yang menjadi masalah dalam pembentukkan masyarakat yang bersatu padu di Malaysia. Nilai dan sikap masyrakat yang berprasangka, perkauman dan etnosentrisme merupakan faktor asas kepada halangan-halangan lain. Halangan-halangan yang timbul dalam memupuk perpaduan dan integrasi nasional di Malaysia boleh dilihat dari perspektif sosial, kebudayaan, ekonomi, politik dan faktor fizikal.

Sosial
Dalam aspek sosial, halangan yang timbul ialah tahap kefahaman yang rendah tentang cara hidup dan masalah-masalah hidup kaum lain. Keadaan ini menyebabkan tiada rasa hormat dan menghargai antara kaum. Oleh sebab itu, wujudnya masalah perkauman yang mengundang kepada permusuhan kaum. Tahap kefahaman yang rendah tentang kaum lain ini biasanya disebabkan oleh pendedahan yang kurang tentang kepelbagaian etnik di Malaysia. Halangan yang seterusnya ialah kewujudan sekolah jenis kebangsaan. Seperti mana yang kita tahu, penyelarasan kurikulum dan kokurikulum telah telah dijalankan di semua sekolah di Malaysia.

Namun begitu, ia tidak begitu menyumbang kepada perpaduan dan integrasi nasional kerana masih terdapat sekolah-sekolah jenis kebangsaan yang menempatkan pelajar-pelajar yang terdiri dari kaum-kaum yang sama dalam satu sekolah. Dengan adanya sekolah-sekolah ini telah mengurangkan peluang-peluang untuk berinteraksi dan berhubung dengan pelajar-pelajar dari kaum-kaum yang berlainan. Maka semangat kekeluargaan tidak dapat dipupuk dan seterusnya menjadi penghalang kepada perpaduan. Bagi ibu bapa, mereka juga lebih cenderung untuk menghantar anak-anak mereka ke sekolah-sekolah jenis kebangsaan seperti kaum Cina dan India. Ini kerana mereka tidak begitu yakin dengan pengurusan sekolah-sekolah kebangsaan yang kebanyakkannya terdiri dari pelajar-pelajar  Melayu.

Dalam konteks sosial juga dapat diperhatikan kebanyakkan masyarakat di Malaysia lebih cenderung untuk tinggal di satu kawasan yang terdiri dari penduduk yang sama kaum. Contohnya di Kuala Lumpur, penduduk Cina lebih banyak tertumpu di kawasan Pudu, kaum India di kawasan Brickfield dan Sentul manakala kaum Melayu pula di kawasan Kampung Baru. Keadaan ini berlaku kerana mereka merasakan lebih selamat tinggal bersama penduduk-penduduk yang sekaum dengan mereka.

Kebudayaan
Antara halangan yang timbul dari segi kebudayaan ialah proses pemasyarakatan yang terbatas dalam kumpulan etnik sendiri. Maksudnya dalam proses pemasyarakatan tidak ada pendedahan kepada adat-adat dan kebudayaan etnik lain. Maka cara hidup kaum-kaum lain tidak diketahui dan ia akan menjadi penghalang kepada pembinaan hubungan baik antara kaum. Proses pemasyarakatan ini merangkumi pendidikan di sekolah serta asuhan ibu bapa. Selain itu perbezaan kebudayaan juga merupakan penghalang dalam memupuk perpaduan dan integrasi nasional di Malaysia. Kebudayaan meliputi agama, kepercayaan, adab resam dan cara hidup setiap kaum. Perbezaan kebudayaan akan menyebabkan timbulnya prasangka, perkauman dan etnosentrisme yang merupakan perkara utama yang menyumbangkan kepada masalah perpaduan. Pada masa yang sama, sikap setiap kaum yang terlalu mempertahankan budaya mereka juga menjadi punca kepada masalah perpaduan. Ini kerana mereka tidak dapat menerima amalan dan kepercayaan kaum lain yang berbeza dengan cara hidup mereka.

Ekonomi
Perbezaan pekerjaan merupakan salah satu faktor yang menjadi penghalang kepada perpaduan dari segi ekonomi. Sejak dari zaman penjajahan British lagi masalah perbezaan pekerjaan membelenggu masyarakat yang berbilang kaum ini. Pada waktu itu, masyarakat Cina banyak ditempatkan di kawasan-kawasan bandar kerana kebanyakkan mereka terlibat dalam sektor perlombongan biji timah. Bagi masyarakat India, mereka ditempatkan di kawasan-kawasan estet getah dan orang Melayu pula banyak di kawasan-kawasan kampung kerana orang Melayu bergiat dalam pertanian tradisional. Pengenalan kaum mengikut jenis pekerjaan yang berlaku di Tanah Melayu pada ketika itu sedikit sebanyak mencorakkan kehidupan rakyat Malaysia sekarang. Sebagai contoh ialah bidang perniagaan yang kebanyakkannya dikuasai oleh kaum Cina. Perbezaan sosioekonomi yang berlaku boleh menimbulkan rasa cemburu, sangsi dan takut terhadap kaum yang berkuasa.

Politik
Dalam aspek politik, perkara yang menjadi penghalang ialah politik perkauman. Parti-parti politik di Malaysia seperti MCA dan MIC merupakan contoh-contoh parti politik yang dianggotai oleh satu golongan etnik sahaja. Oleh kerana setiap parti bebas menyuarakan pendapat dan isi hati, semangat perkauman semakin menyemarak dalam diri masyarakat di Malaysia.

GURU DAN CABARAN SEMASA : INTEGRASI NASIONAL

Konsep Integrasi Nasional

Beberapa peristiwa utama negara telah berlaku yang hampir melumpuhkan dan tidak mewujudkan peluang bagi membina perpaduan negara seperti Dasar Pecah dan Perintah yang diperkenalkan British, peristiwa berdarah 13 Mei 1969 dan juga isu kerakyatan Jus Soli. Selanjutnya, Dasar Pendidikan Negara (DPN) yang dilihat sebagai medium utama dalam merencanakan langkah bagi menyatupadukan semula rakyat-rakyat berbilang kaum di Malaysia.

           

Integrasi Nasional dalam Pendidikan

Isu integrasi nasional adalah merupakan salah satu cabaran penting dalam negara kita dan khususnya kepada para pendidik. Oleh itu, langkah yang paling berkesan untuk menangani isu tersebut adalah melalui peranan guru di sekolah. Menurut Kamus Dewan Edisi keempat Integrasi membawa maksud penggabungan atau pergabungan dua atau beberapa kaum menjadi satu kesatuan. Nasional pula memberi maksud kebangsaan. Oleh itu dapatlah dinyatakan bahawa integrasi nasional bermaksud proses penyatuan antara kumpulan manusia yang berbeza dari segi latar belakang, situasi sosial dan budaya untuk membentuk satu entiti yang mempunyai pegangan norma, sistem nilai serta mengamalkan kehidupan bersama dan akhirnya dapat mewujudkan persefahaman dan pemikiran antara kaum disesebuah negara. Dalam kata lain Integrasi Nasional membawa maksud proses dinamik untuk merapatkan masyarakat berbilang kaum yang terdapat di Malaysia. (Noriati, 2010)

Terdapat beberapa pandangan berkaitan maksud integrasi nasional tersebut antaranya adalah menurut Shamsul Amri( 2007) integrasi adalah satu proses bagi mewujudkan satu identiti nasional dalam kalangan kumpulan yang terpisah dari segi budaya, soasial dan lokasi dalam sesebuah unit politik. Noriati A.Rashid (2010), pula menyatakan integrasi nasional merupakan satu proses penyatuan antara kumpulan manusia yang berbeza dari segia latar belakang, status sosial dan budaya untuk membentuk entiti yang mempunyai pegangan norma serta mengamalkan kehidupan bersama.

 

“Literature Review”

Beberapa kajian digunakan bagi memudahkan lagi pemahaman kepada konsep Integrasi Nasional dan cabaran semasa. Antara kajian yang boleh disertakan disini ialah Kajian Hubungan Kaum dalam Kalangan Pelajar Sekolah Pembangunan Sosial Uniersiti Utara Malaysia yang ditulis oleh Mohd Ainuddin Iskandar Lee Abdullah dan Prof.Madya Datin Hajah Salma Ishak yang menyatakan bahawa perpaduan antara seluruh warga masyarakat menjadi tonggak kepada keberhasilan dan keharmonian sesuatu negara. Negara kita Malaysia terdiri daripada pelbagai etnik, oleh itu untuk memastikan negara sentiasa berada dalam keadaan yang aman damai, perpaduan antara warganya yang berbilang kaum tadi harus terus dipupuk dan dibajai agar ia tidak bergelora sehingga menyebabkan kepada kemusnahan negera bangsa. Untuk memupuk semangat perpaduan di kalangan rakyat Malaysia perlulah bermula dari akar umbinya. Dapatan kajian menunjukkan suasana atau interaksi antara kaum mempunyai hubungan yang positif dengan tahap keselesaan dalam menjalin hubungan antara kaum dan persepsi hubungan antara kaum. Dicadangkan supaya program-program yang boleh menghangatkan suasana atau iklim interaksi antara kaum dapat diperbanyakkan agar dapat membentuk suatu kehidupan yang harmoni di dalam kampus dan seterusnya diamalkan dalam kehidupan di luar sana. Kajian ini juga adalah bertepatan dengan situasi yang berlaku dalam kalangan murid di sekolah.

 

Terdapat juga beberapa kajian yang mengkaji hubungan murid pelbagai etnik di sekolah. Antara kajian tersebut adalah kajian yang dibuat oleh Ibrahim (1980), Santhiram (1999) , Hazri et.al (2004) dan Joseph (2006) yang telah memberi fokus kepada mendapatkan maklumat dan gambaran tentang tahap atau senarai hubungan etnik dan faktor-faktor yang mempengaruhi interaksi dan perpaduan antara murid pelbagai etnik di sekolah. Kajian oleh Ibrahim (1980) pula telah menumpukan kepada soal mengenal pasti tahap identiti nasional dalam kalangan murid pelbagai etnik. Dapatan kajian beliau mendapati bahawa murid di kawasan luar bandar lebih tinggi dari segi iltizam mereka terhadap mengenali item-item nasional berbanding dengan murid di kawasan bandar

 

Seterusnya Kajian daripada Santhiram (1999) pula berkaitan pendidikan etnik India di Malaysia yang telah menyentuh pola persahabatan pelajar-pelajar India dengan kumpulan etnik yang berlainan di sekolah. Dapatan kajian beliau menunjukkan bahawa wujud polarisasi antara kumpulan etnik dan pelajar sering melihat perbezaan etnik dalam hubungan dengan pelajar-pelajar dari kumpulan etnik yang berbeza. Manakala kajian oleh Hazri et.al(2004) cuba mengenalpasti tahap interaksi sosial antara murid pelbagai etnik di sekolah menengah. Dapatan daripada kajian ini menunjukkan tahap interaksi sosial murid pelbagai etnik dipengaruhi oleh situasi , latar belakang sosial, tahap keetnikan, prasangka murid dan juga polisi sekolah. Joseph (2006) pula mengkaji pembentukan identiti keetnikan dalam kalangan murid perempuan di sekolah-sekolah Malaysia. Kajian beliau mendapati polisi mempengaruhi pemikiran murid dalam pembentukan identiti keetnikan. Hazri (2008) pula telah menganalisis polisi di peringkat nasional dalam mencapai matlamat perpaduan melalui pendidikan. Kajian beliau mendapati terdapat perbezaan perspektif dan ideologi terhadap polisi-polisi untuk perpaduan yang telah dilaksanakan dalam sistem pendidikan di Malaysia